Monday, May 9, 2011

درس 77: پرسش وپاسخ - مطالبی دیگر دربارۀ چاکراها



پرسش وپاسخ - مطالبی دیگر دربارۀ چاکراها

پرسش: این سؤال در ارتباط با باز یا بسته بودن چاکراهاست. من یک شفادهنده هستم، و آنچه که  هم در آموزشها وهم به تجربه دریافته ام اینستکه چاکراها بطور طبیعی باز هستند. میزان ناراحتی هرفرد بستگی به میزان بسته بودن، غیرفعال یا پرکار بودن و انباشتگی یک چاکرا دارد. به عبارت دیگر هرگاه چیزها در بدن اِتری(اثیری) هماهنگ نباشند، اثرات آن در بدن فیزیکی نمود پیدا می کند.

همچنین آنطور که فهمیده ام چاکرای قلب انسان را قادر می کند که بدون هیچ قید وشرطی ببخشد و دوست داشته باشد. من بعنوان یک شفا دهنده معتقدم که درمانگر برای اینکه بتواند انرژیهای شفابخش الهی را به بیمار انتقال دهد بیش از هر چیز باید چاکرای قلبش باز باشد.

همچنین مطلب شما در مورد بازشدن چاکرای سر برای من کمی گیج کننده است. وقتی که ما پرانایاما ، آسانا یا مدیتیشن انجام می دهیم، انرژی کندالینی فعال می شود. بسته به شرایط اِتریِ سوشومنا، نادی های آیدا و پینگالا، و سلامتی چاکراها، انرژی کندالینی افزایش می یابد و بطرف بالاشروع به حرکت می کند. متأسفانه در بیشتر ما شرایط اِتری چاکراها و نادیها غالباً چندان خوب نیست.

در چنین شرایطی، انرژی کندالینی سردرگم می شود، و بطرف نادیهایِ هرجایی که فضای خالی پیدا کند هجوم می برد. مثلاً در مورد گوپی کریشنا تمام انرژی از طریق آیدا بطرف فرق سر رفت و او در آستانۀ دیوانگی توانست بزور قسمتی از آن را از طریق پینگالا به بالا بفرستد و تعادل را برقرار کند، وهمین او را نجات داد.

آنچه می خواهم بگویم اینستکه تعادل بین یین و ینگ و همچنین انرژیهای شیوا و شاکتی برای یک تمرین مدیتیشن متعادل بی نهایت ضروری است. انرژی شیوا از فرق سر به پایین می آید. چطور ما می توانیم مانع باز شدن آن بشویم. و اگر انرژیهای کندالینی و شیوا به ترتیب از پایین و بالا وارد سوشومنا شوند، آنها در چاکرای قلب باهم برخورد می کنند. چطور می توانیم آنرا بسته نگهداریم؟ لطفاً نظرتان را در این مورد بیان کنید.

پاسخ: خیلی از مطالب جامعی که دربارۀ چاکراها گفتید متشکرم. نکات خوبی در آن بود.

فشار آوردن پیش از وقت به چاکرای سر (ساهاسرار) در فرآیند یوگا بطور جدی هشدار داده شده است، زیرا همانطور که گفتید کندالینی درین شرایط می تواند به هر جایی برود. و این شامل نادیها و چاکراهای دیگر هم می شود. بعضی به اشتباه فکر می کنند که یوگا تنها تمرکز برچاکراهاست، و وقتی به بالا می روند دچار دردسر می شوند. عدۀ زیادی دربارۀ مشکلات جدی ناشی از بازشدن چاکرای سربرای من نوشته اند، که مایۀ تأثر بسیار است.

من توصیه نمی کنم چیزی را بسته نگهدارند، حتی ساهاسرار را، اما توصیۀ من اینستکه اجازه دهند همه چیز در اثر تمرینات پیشرفتۀ یوگا بطور طبیعی باز شود. ما درین نگرش اصلاً در موقع تمرینات مان به چاکراها توجه نمی کنیم. آنها مانند اجزای مختلف موتور ماشین زیر کاپوت قرار دارند و در موقع رانندگی از چشم راننده پوشیده هستند. این بدان معنی نیست که روشهای دیگر که مسقیماً برچاکراها تمرکز می کنند معتبر نیستند. فقط می گوییم که این نگرش ما نیست.

برای همین است که ما با تمرینات عمومی مدیتیشن و تنفس ستون مهره ای شروع می کنیم، تا کمک کنیم که چاکراها و نادیها با ملایمت هرچه تمامتر و بطور طبیعی از درون باز شوند. درین دیدگاه بجای آنکه قبل از مدیتیشن سعی کنیم چاکراها را متعادل کنیم، از مدیتیشن به عنوان عامل اولیه برای متعادل کردن چاکراها استفاده می کنیم.

ما مطمئنیم که برخاستن سرورآگاهی خالص در مدیتیشن و تنفس ستون مهره ای کارِ درستِ پالایش و بازکردن را انجام می دهد. بشرط آنکه ما دقیقاً همان روال سادۀ کار را دنبال کنیم. بعد، پس از مدتی، وقتی که همه چیز در درون ما بطور طبیعی تاحدی پالایش یافت، می توانیم روشهای بی باکانه تری را در پیش بگیریم، و در نهایت بیشتر روی چاکرای فرق سر تمرکز کنیم. در ابتدا ما از آجنا(چشم سوم) برای بیداری استفاده می کنیم، و شیوا را با ملایمت پایین می آوریم، که بخش اصلی تنفس ستون مهره ای   و بالا آمدن تدریجی رساناییِ اکستاتیک در سوشومنا و همۀ نادی های ظریف است. مجدداً تذکر می دهم که این روشی است که ما درین درسها بکار می گیریم. روشهای دیگری هم وجود دارد که با روش ما متفاوت است. هرکس حق دارد که روش مورد نظر خود را بکار گیرد، و در نهایت تجربه بهترین داور است. متدی که ما درینجا بکار می بریم یک متد علمی است، و من مطمئنم که در آینده روش یوگا مانند بهترین تکنولوژیها عرضه خواهد شد.

در مورد قلب من صد درصد با شما موافقم. برای همین است که برروی اشتیاق و سرسپردگی و باکتی تأکید می کنم. باز شدن قلب مارا به مقصد می رساند. ما در آینده در درسهای پیشرفتۀ یوگا تأکید مستقیم تری بر روی قلب می کنیم. با اینهمه اتکای اصلی ما بر تأثیرات عمومی مدیتیشن و پرانایاماست تا کار اصلی را روی قلب انجام دهد. چطور می توانیم سرسپرده باشیم وقتی که چاکرای قلبمان باز نیست؟ چطور می توانیم بدون سرسپردگی انگیزۀ کافی برای مراقبه داشته باشیم. سرسپردگی و مدیتیشن هردو برای رسانیدن ما به مقصد ضروری هستند.

سیستم عصبی ما می داند که چکار باید بکند فقط احتیاج به یک تلنگر دارد تا بیدار شود.

استاد در درون ماست.


No comments: