Monday, May 9, 2011

درس 52: پرانایا، پرسش و پاسخ - عصب عظیمِ کوچک



 پرانایا، پرسش و پاسخ - عصب عظیمِ کوچک

پرسش: خیلی عجیب است، من دارم تنفس ستون مهره ای می کنم، و درون آن عصب کوچک بالا و پایین می روم، و چیز بعدی ای که می دانم این است که در یک فضای عظیمِ پر از سرور هستم. فکر می کنم که همچنان بالا و پایین می روم، اما مطمئن نیستم. حتی مطمئن نیستم که دارم نفس می کشم. اما هیچ ناراحتیی در کار نیست. برعکس احساس بسیار دلپذیری است. آیا وقتی که دارد این اتفاقات می افتد من هنوز در درون عصب هستم؟

پاسخ: بله شما هنوز در عصب هستید. این یک عصب کوچکِ خیلی بزرگ است. می دانم، این یک تناقض حیرت انگیز است. بُعد درونی این عصب شامل کهکشانها می شود، با این وجود شما در محل تمرین خود نشسته اید و دارید روال سادۀ پرانایاما را در یک چنین کانال ریزی در بدنتان دنبال می کنید. اگر در چنین موقعیتی تنفس شما به طور طبیعی متوقف شود، اشکالی ندارد. چیز نگران کننده ای نیست. به محض اینکه شما به کارکرد معمول بدنتان برگردید، تنفستان هم به وضع عادی برمی گردد. ما در تمرین به نفس فشاری نمی آوریم. نفس ما براساس وضعیت سیستم عصبی مان در طول تمرین سطوح خودش را پیدا می کند. گاهی اوقات تنفس در پرانایاما آرام و یکنواخت نمی شود. اشکالی ندارد. ما با آن به هرجا که برود می رویم، و تا آنجا که برایمان امکان پذیرباشد به راحتی و آرامی نفس می کشیم. مواقع دیگر ممکن است تنفسمان بلافاصله پس از شروع تمرین آرام بگیرد. همۀ اینها مربوط به روند پاکسازیی است که در آن زمان در درون ما در حال انجام است.

وقتی دارید تمرین پرانایاما می کنید، با خودتان به ملایمت رفتار کنید. زیاده روی در تمرین و قهرمان بازی کردن منافع بیشتری عاید ما نمی کند.این منافع بر اثر تمرینات راحت و منظم در طی جلسات زیاد طی ماهها و سالها بدست می آید. همیشه کسی در مسابقه برنده می شود که آهسته و پیوسته حرکت می کند.

این راز شکوهمندی است. سیستم عصبی ما انسانها دروازۀ ورود به حوزۀ نامحدود است. تنها چیزی که لازمست بدانیم اینست که از چه اهرم هایی برای ورود به آن استفاده کنیم.

ازین به بعد ما شروع به جستجوی بیشتر برای یافتن ابزارهایی می کنیم که این قلمروعظیم درونمان را به گونه ای روشمند بیدار کند. همچنان که به تمرین ادامه می دهیم بازیِ سرورآگاهی خالص در درون ما پویاتر و پویاتر می شود. این امر هم چنین به طور فزاینده ای در زندگی روزمرۀ ما محسوس می شود. در آن موقع است که ما ممکن است در کوچه وخیابان به رقص و پایکوبی بپردازیم بدون اینکه دلیل آشکاری برای این کار وجود داشته باشد.

استاد در درون شماست.


No comments: