Saturday, May 16, 2015

درس 106 : پرسش و پاسخ - مانترا و تنفس در مدیتیشن


 

پرسش و پاسخ - مانترا و تنفس در مدیتیشن

از یوگانی

تاریخ: 5 فوریۀ 2004
 
به  اعضای جدید توصیه می شود که دروس را از اول بخوانند زیرا ممکن است دروس قبلی پیش نیاز درس اخیر باشند
 

پرسش: در جریان کوشش برای ایجاد عادت بهتر در مدیتیشن- که با اینکه تازه آنرا شروع کرده ام ولی از انجام آن خیلی لذت می برم- آیا اشکالی دارد که در درون خود تجسم کنم یا بشنوم که در موقع دم بگویم    " آی"  و در موقع بازدم بگویم "ام" یا آنکه بهتر است هم در موقع دم و هم در بازدم بگویم " آی آم " ،      " آی ام" ؟

پاسخ: بعضی از سیستم های مدیتیشن مانترا و تنفس را با هم هماهنگ می کنند.  دیدگاه ما در این دروس این نیست.  بنابراین مهم نیست که مانترا با تنفس باشد یا نباشد.  ما فقط در مدیتیشن بطور طبیعی نفس می کشیم.  و کاری نداریم که وقتی که هوا به درون می رود چکار می کند.  دلیلش این است که ما می خواهیم مانترا آزاد باشد و سرعت تکرار و درجۀ وضوحش بطور طبیعی تغییر کند ،  نه عکس آن ،   ما می خواهیم که مانترا در مدیتیشن بطور طبیعی نفس را هدایت کند،  نه عکس آن.  اگر ما بجای آنکه به مانترا توجه کنیم به نفس اجازه دهیم که مانترا را هدایت کند،  بطور ناخواسته وارد وضعیت " پرانایاما" می شویم که در مقایسه با مدیتیشنِ عمیق پالایش سیستم عصبی را در سطح غیر ظریف تری انجام می دهد و کمتر به سطوح ظریفتر ذهن می رود.  این نکتۀ دقیقی است که غالباً اهمیت آن درک نمی شود.  این امر وقتی برای ما واضح تر می شود که بخواهیم مانترا را طولانی تر کنیم و یک یا چند سیلاب یا هجای دیگر به آن اضافه کنیم.  پرورش عصب ها کاری خوب و لذت بخش است،  و ما این کار را در پرانایاما انجام می دهیم.  اما "مدیتیشن با هدایت تنفس" به اندازۀ   "مدیتیشن بدون هدایت تنفس" عمیق نیست.  در مدیتیشنِ عمیق وقتی که ما وارد سکوت می شویم و متابولیسم ( سوخت و ساز ) بطور خودبخودی آرام یا متوقف می شود،  ما می خواهیم آزاد باشیم که مانترا را در سطوح ظریف و آرام ذهن تکرار کنیم بدون اینکه برحسب عادت با نفس گره خورده باشد.  اگر مانترا از نفس تبعیت کرد نه به آن توجه می کنیم و نه سعی می کنیم که نفس را بیرون بدهیم.  ما فقط روال معمول تمرین را دنبال می کنیم یعنی ذهنمان در هر سطحی از سکوت که باشد ،  در همان سطح به مانترا توجه می کنیم و جانب مانترا را می گیریم،  بعد به سکوت بیشتری خواهیم رفت وبا برخاستن سرور آگاهی خالص تمام سیستم عصبی از عمقِ درون پالایش می یابد.

بنابراین کار پرانایاما پرورش و آماده سازی عصب ها از طریق توجه به تنفس است و کار مدیتیشن این است که اجازه دهد که ذهن به عمق برود و بذرِ ساکت سرور آگاهی خالص را که در عمقِ درون سیستم عصبی است بیدار کند.  در این دیدگاه ما کار شخم و کاشت را همزمان انجام نمی دهیم . در این ارتباط در درس 43 مطالب بیشتری مورد بحث قرار گرفته ( درس 43- پرانایاما سؤال و جواب،  ارتباط با مدیتیشن).  شما در خواهید یافت که اگر در مدیتیشن به نفس کاری نداشته باشیم،  خیلی عمیق تر در سکوت فرو می رویم،  بخصوص اگر قبل از مدیتیشن تنفس ستون مهره ای انجام داده باشیم. 

استاد در درون شماست.

1 comment:

chiyako said...

پیرو تکرار درس 13 مطالعه شد
4نوامبر2020