یانی مودرا کامبالا - پالایش چشم سوم و بسی بیشتر
از: یوگانی - تاریخ: 19 ژانویه 2004
حالا که ما به همه در مورد تحریک مستقیم کندالینی هشدار دادیم، می خواهیم به سراغ پدر بزرگ همۀ محرک های کندالینی یعنی "کامباکا" (حبس نفس) برویم، که با مجموعه ای از بانداها و مودراها همراه است. چرا که نه؟ حالا که شما برای این کار آماده اید چرا باید وقت را تلف کنیم. اما باید بدانید که من به درایت شما اعتماد می کنم و امیدوارم که در انجام این تمرین افراط نکنید.
تمرین کامباکا زیر مجموعۀ تمرینی است که "یانی مودرا" نامیده می شود و به معنی "شکار الهه" است. شما می توانید هر نامی که می خواهید به این الهۀ مقدس بدهید ولی همه می دانید که او کیست، حتی اگر اورا به نامهای مختلف بخوانیم.
قبل از اینکه در مورد یانی مودرا صحبت کنیم باید یادآوری کنیم که تمام آن هشدارهایی که در ابتدای درس "سیدآسانا" داده شد درین مورد هم صادق است. شما بایستی در تمام تمرینات معنوی خود تثبیت شده باشید و هیچ گونه بی ثباتی انرژی در فعالیت های روزانه حس نکنید. بزودی متوجه خواهید شد که بسیاری از تمریناتی که ما تاکنون انجام می دادیم هم بخشی از شیوۀ گسترش یافتۀ یانی مودرا که می خواهیم درباره اش صحبت کنیم می باشد. ما می خواهیم گروهی از تمرینات را باهم ترکیب کنیم و آن ها را بصورت یک تمرین کامل درآوریم که تاًثیر آن از جمع تک تک آن تمرینات بیشتر باشد. این کار به سیستم عصبی ما این امکان را می دهد که بسته به چگونگی جریان سرورآگاهی خالص و اکستسی الهی درون ما، ما را خیلی سریع تر و به شیوه ای منسجم تر و گسترده تر به تکامل برساند.
اما قبل از توضیح در مورد این درس لازم است که یک هشدار دیگر هم داده شود. ما درین تمرین می خواهیم برای مدتی نفس خود را در سینه حبس کنیم و چند فشار ملایم هدفدار به بدن خود وارد کنیم. دقت کنید که نمی خواهیم هیچ کار افراطیی بکنیم – نه فشاری بیش از نگهداشتن داوطلبانۀ نفس در موقع پریدن در استخر در موقع شنا. ولی اگر شما مشکل قلبی یا تنفسی دارید یا از فشار خون بالا رنج می برید یا وضعیتی دارید که با نگهداشتن نفس ناراحتی شما تشدید می شود، یا بکلی از انجام این تمرین پیشرفتۀ یوگا خودداری کنید، یا قبل از انجام آن با پزشک خود مشورت کنسد و از او اجازه بگیرید. به بیان دیگر اگر شما مطمئن هستید که پزشک شما اجازه نمی دهد که نفس خود را حبس کنید و در موقع شنا به زیر آب بروید، بایستی از انجام این تمرین چشم پوشی کنید. همیشه اولویت با سلامتی است.
تمرین یانی مودرا که ما درینجا از آن صحبت می کنیم به گونه ای طراحی شده که با بکارگیری چند محرک دیگر کارآیی آن به بالاترین حد رسیده و تمام مسیر سوشومنا را دربر می گیرد.
این تمرین در پایان تمرین تنفس ستون مهره ای و قبل از مدیتیشن انجام می شود. درست بین دو تمرین کاملاَ تثبیت شده.
ابتدا مثل وقتی که می خواهیم پرانایاما انجام دهیم می نشینیم. می توانیم به صورت یکی از انواع سیداسانا که برایمان راحت تر است بنشینیم. ما در پایان تمرین پرانایاما هستیم و می خواهیم یانی مودرا کامباکا انجام دهیم، بنابراین از قبل در هر دم و بازدم برای مدت معینی در درون عصب ستون مهره ای خود بالا و پایین رفته ایم.
حالا برای اینکه به وضعیت یانی مودرا درآییم ابتدا دو انگشت اشارۀ خود را نزدیک گوشۀ بیرونی دو چشم بستۀ خود زیر پلک زیرین قرار می دهیم. بعد چشمان خود را به آرامی به طرف بالا و مرکز یعنی در جهت نقطۀ بین دو ابرو فشار می دهیم. این کار نباید با هیچ گونه فشار یا ناراحتی همراه باشد – فقط یک فشار خیلی ملایم به چشمان در جهت نقطۀ بین دو ابرو- اگر ناخن های انگشتان اشاره مان بلند باشد بایستی برای انجام یانی مودرا آنها را کوتاه کنیم.
حالا در حالی که چشمان بستۀ ما متوجه چشم سوم است، به درون عصب ستون مهره ای می رویم و در موقع دم در حالی که ریه هامان از هوا پر است سوشومنا یا عصب ستون مهره ای را از نقطۀ پرینه تا نقطۀ وسط دو ابرو دنبال می کنیم. وقتی که ریه ها پر است و توجه مان به نقطۀ بالای سوشومنا یا نقطۀ بین دو ابرو قرار گرفته است، سوراخ های بینی خود را از بیرون با انگشتان وسطی می بندیم و انگشتان مان را به دو طرف بینی فشار می دهیم، و در همان حال انگشتان اشاره مان را در گوشۀ چشم نگهداشته و با ملایمت به چشمان مان فشار می آوریم و چشمان مان را به آرامی به طرف نقطۀ بین دو ابرو فشار می دهیم. همزمان زبان مان را هم به سقف دهان می چسبانیم و دهان را از داخل مسدود می کنیم که هوا نتواند بیرون برود. حالا نفس را در سینه حبس می کنیم، ولی این کار را بجای آن که مثل همیشه با زبان کوچک انجام دهیم، با سوراخ های بینی انجام می دهیم، بدین معنی که اجازه می دهیم که فشار هوا براحتی از ریه های پر شدۀ ما به درون بینی و سینوس ها راه یابد. این کار نباید با فشار زیاد انجام شود، فقط فشار کمی وارد می آوریم. در واقع فقط می گذاریم که فشار طبیعی ریه های پر از هوایمان به آنجا هم کشیده شود.
اگر این کار را انجام بدهید می بینید که چندان هم کار سختی نیست.
کاری که حالا باید انجام بدهیم این است که هوا را برای یک مدت نسبتاَ راحتی در ریه ها نگهداریم. نه خیلی طولانی و نه خیلی کوتاه. این مدت بسته به توانایی شما می تواند 30 ثانیه، یک دقیقه، یا حتی بیشتر باشد. اگر شما شناگر یا صیاد مروارید باشید ممکن است بتوانید تا چند دقیقه نفستان را در سینه حبس کنید. مهم نیست که برای چه مدت بتوانید نفستان را نگهدارید، آنچه مهم است این است که نفستان را برای مدتی که برایتان راحت است در سینه حبس کنید و کمی هم به خود فشار بیاورید تا مدت را طولانی تر کنید، اما نه تا حدی که آزار دهنده باشد. نه تا حدی که در موقع بازدم برای گرفتن هوا در تنگنا قرار گرفته باشید. وقتی که این کار را انجام دادید و برای بازدم آماده بودید، انگشتان خود را از روی سوراخ های بینی بردارید، اما انگشتان اشاره در کنار چشمان باقی می مانند و هم چنین زبان به سقف دهان چسبیده، و چشمان به نقطۀ بین دو ابرو خیره می ماند. باید آنقدر آرامش داشته باشیم که بتوانیم در حالی که توجه مان سوشومنا یا عصب ستون مهره ای را از نقطۀ بین دو ابرو تا پرینه دنبال می کند یک بازدم ملایم از بینی انجام دهیم. در موقع بازدم نباید سخت نیازمند هوا باشیم. ما می توانیم هم در موقع دم و هم بازدم کمی سریع تر از وقتی که پرانایاما انجام می دهیم عصب اسپاینال را دنبال کنیم. اگر سخت به هوا محتاج باشیم معلوم است که بیش از حد نفس مان را نگهداشته ایم. باید حد متعادل را پیدا کنیم. این تمرین در ابتدا ممکن است خیلی راحت نباشد، ولی خیلی زود به یک کار روان وآسان تبدیل خواهد شد. هدف این است که نفس مان را برای مدت قابل قبولی در سینه حبس کنیم. نمی خواهیم قهرمان بازی در بیاوریم.
برای شروع، ما فقط سه بار تمرین یانی مودرا کامباکا را بین پرانایاما و مدیتیشن انجام می دهیم. بنابراین فقط دو سه دقیقه به وقت تمرین روزانۀ خود اضافه می کنیم. اما ما می توانیم با همین چند دقیقه و بدون اینکه وقت بیشتری صرف کنیم چیزهای یبیشتری به این تمرین اضافه کنیم تا تاًثیرات مثبت آن را افزایش دهیم. ببینیم دیگر چکار می توانیم بکنیم. وقتی تازه پرانایاما را تمام کرده ایم و می خواهیم یانی مودرا انجام دهیم، در طول پرانایاما ما مدتی مولاباندا و سامباوی انجام داده ایم و به صورت سیدآسانا نشسته ایم. در یانی مودرا ما مولاباندا را حفظ می کنیم و حالت تعدیل شدۀ سامباوی را هم انجام می دهیم. چون ما در حالت یانی مودرا چشمان خود را با انگشتان کمی به طرف بالا و نقطۀ بین دو ابرو هدایت می کنیم، وقتی که انگشتان اشارۀ ما این فشار را وارد می کنند دیگر نیازی نیست که مثل وقتی که سامباوی انجام می دهیم چشمان خود را به طرف بالا و مرکز بالا ببریم. فقط کمی ابروان خود را به طرف مرکز بهم نزدیک می کنیم ( مثل وقتی که به ملایمت اخم می کنیم). بنابراین سامباوی در یانی مودرا ترکیبی است از بالا بردن و به طرف مرکز هدایت کردن چشمان به کمک انگشتان اشاره و نزدیک کردن ابروان بهم به کمک عضلات سر. هم چنین در یانی مودرا کامباکا توجه ما در تمام مدت حبس نفس به نقطۀ بین دو ابروست، تا وقتی که موقع بازدم فرا برسد و توجه ما سوشومنا را در بازدم از نقطۀ بین دو ابرو تا پرینه دنبال کند. در حقیقت ممکن است که در یانی مودرا کامباکا توجه مان خود به خود بر نقطۀ بین دو ابرو متمرکز می شود. این طبیعی است، چون وقتی که عصب ستون مهره ای قدری رسانایی اکستاتیک پیدا می کند، انجام دادن سامباوی خیلی لذت بخش می شود. وقتی که رسانایی اکستاتیک شروع به بالا آودن می کند فشار دادن چشمان به طرف نقطۀ بین دو ابرو با انگشتان و نزدیک کردن همزمان ابروان به همدیگر می تواند تمام بدن را از لذت و سرور سرشار کند. (در انجیل آمده است که "اگر هر دو چشم شما یکی شود بدنتان از نور سرشار خواهد شد"). در صورتی که توجه شما به ورای نقطۀ بین دو ابرو برود، این لذت به طور طبیعی افزایش خواهد یافت. در ورای بدن ما چیزی است که ما را با اکستسی به سوی خود می خواند. آنگاه ما درمی یابیم که سوشومنا به درون بدن ما محدود نمی شود و از بدن فراتر می رود، و اشکالی ندارد اگر ما هم از بدن فراتر برویم، به شرط آن که به طور طبیعی به آن سوی کشیده شویم. در آنجا چه می یابیم؟ باید خودمان تجربه کنیم. تجربۀ خیلی خوبی است.
اگر ادامۀ سوشومنا را تجربه کنیم اشکالی ندارد که توجه مان آنرا تا جایی که می تواند دنبال کند چه در یانی مودرا و چه در پرانایاما. این تکامل طبیعی سو شومنا و تنفس ستون مهره ای است. با تمرین یانی مودرا این کار سریع تر انجام می شود و این فقط یکی از فواید این تمرین پیشرفتۀ یوگاست.
عمل چسباندن زبان به سقف دهان مرحلۀ مقدماتی یک تمرین پیشرفتۀ دیگر است که "کچاری مودرا" نامیده می شود. با پیشرفت ما در تمرین یانی مودرا زبان نقش مهمتری را به عهده خواهد گرفت. فعلاَ ما تنها می خواهیم که زبان مان به سادگی راه خروج هوا را مسدود کند و نگذارد که در طول تمرین یانی مودرا هوا از راه دهان بیرون برود. برای این کار کافی است که نوک زبان ما پشت دندان های پیشین قرار بگیرد یا کمی عقب تر برود. اگر بتوانیم به راحتی زبان مان را به نقطه ای که قسمت سخت و نرم سقف دهان بهم می رسند برسانیم، خوب است که نوک زبان مان را در آن نقطه نگهداریم. اما فعلاَ فقط کافی است که نوک زبان را در مکانی که برایمان راحت است نگهداریم. در دروس آینده دربارۀ مودرای کچاری مفصل صحبت خواهیم کرد.
دو جزء دیگر وجود دارد که ما می خواهیم به یانی مودرا اضافه کنیم. اولی تمرینی است که به آن "جالانداراباندا" می گوییم و به معنی "قفل چانه" است. کاری که ما می کنیم این است که در موقع حبس کردن نفس در یانی مودرا کامباکا می گذاریم سرمان تا آنجا که می تواند بدون ناراحتی به سینه مان نزدیک شود. در موقع دم و بازدم سرمان را دوباره بلند می کنیم. همین. فقط می گذاریم سرمان در موقع حبس نفس پایین بیفتد، و در حالی که سرمان دارد پایین می رود انگشتانمان روی بینی وگوشه های چشم باقی بماند. اگر چانه مان تا نزدیکی گلویمان پایین بیاید کافی است. اما قفل چانه وقتی کامل می شود که چانه کاملاَ به گودی گلو برسد. هر دو وضعیت خوب است. جالاندارا عصب اسپاینال (ستون مهره ای) را در قسمت بالای بدن از نقطۀ بین دو ابرو به طرف پایین کشش می دهد. ما به آسانی این کشش را حس می کنیم. لازم نیست به خود فشار بیاوریم. اگر قدری رسانایی اکستاتیک در عصب ستون مهره ای باشد ما این کشش را در طول عصب از بالا تا نقطۀ پرینه حس می کنیم. شیوۀ عمل آن حیرت انگیز است. ما با جالاندارا سوشومنا را از چشم سوم تا ریشه (مقعد) کشش می دهیم. این کشش تأثیر یانی مودرا کامباکا را بسیار بالا می برد، و رسانایی اکستاتیک را در عصب اسپاینال بهبود می بخشد. بعدها ما روی جالاندارا بیشتر کار می کنیم و از شیوۀ دینامیک تر آن استفاده می کنیم تا باعث تحریک مقدار زیادی پرانا در قلب، گلو و سر بشویم. جالاندارا یک تمرین پیشرفتۀ بسیار مهم یوگاست. ما درینجا در یانی مودرا حالت ابتدایی آن را معرفی می کنیم ، یعنی فقط می گذاریم وقتی که نفس را نگهداشته ایم سرمان به آرامی پایین برود. بعد وقتی داریم بازدم و دم انجام می دهیم دوباره سرمان را بالا می بریم. این کار بایستی با راحتی انجام گیرد.
جزء دیگری که می خواهیم اضافه کنیم "اودیانا" است. این تمرین هم به شیوه های مختلف انجام می شود که ما در طول مسیر همۀ آنها را مورد بررسی قرار خواهیم داد. درین مرحله ما شیوۀ ابتدایی آن را معرفی می کنیم.
وقتی که در یانی مودرا داریم نفسمان را نگه می داریم با ملایمت دیافراگم را کمی بالا می بریم و شکم مان را به داخل می کشیم. این کار با مولاباندا یا انقباض مقعد در لگن همراه می شود. اودیانا در موقع نشستن به صورت سیدآسانا هم اعجاز می کند. اودیانا که به معنی پرواز به طرف بالاست با فعالیتی که در لگن هست مرتبط است و آن فعالیت را به سطوح بالاتر می کشاند. باید توجهداشته باشید که چون در یانی مودرا ریه هایمان از هوا پُر است دیافراگم را خیلی بالا نمی کشیم، فقط مقدار کمی. شما فشاری را که در نتیجۀ اودیانا باندا در درون بدن به طرف بالا وارد می شود حس خواهید کرد. اگر شما حرکات کششی یوگا را آموخته باشید (به شما توصیه می شود که حتماً این کار را بکنید)، حتماً یاد گرفته اید که چگونه در حالی که ایستاده اید و ریه هایتان را کاملاً از هوا تخلیه کرده اید، اودیانا (بالا کشیدن شکم) انجام دهید. این راه خوبی است که شما با این تمرین آشنایی پیدا کنید. ما می توانیم کارهای زیادی با دیافراگم و عضلات شکم انجام دهیم. بعداً درین باره بیشتر صحبت خواهیم کرد. فعلاً فقط در موقع انجام یانی مودرا کامباکا دیافراگم را کمی بالا می کشیم و وقتی که داریم هوا را به درون می کشیم یا بیرون می دهیم آنرا آزاد می کنیم.
بنابراین کارهای زیادی در موقع یانی مودرا می توان انجام داد. بیشتر آنها عادت های فیزیکی است که به راحتی آموخته می شود. به موقع خود، وقتی که از مرحلۀ مبتدی بگذریم، همۀ آنها با هم در یک حرکت جمع می شود و به صورت خود به خودی در موقع حبس نفس انجام می شود. بعد، وقتی که رسانایی اکستاتیک بالا بیاید، این حرکات پالایش می یابد و به صورت حرکات درونی هماهنگ و ظریفی در می آید که پاسخی است به جریان یافتن اکستسی درونی. همۀ آنچه که ما دربارۀ آن صحبت کردیم در حالت پیشرفته اش بصورت حرکات ظریف و ریز مرتبط به هم به طور اتوماتیک در بدن اتفاق می افتد و وقتی که انرژی در بدن ما جریان بیابد این حرکات به طور شبانه روزی بدون اینکه دیده شوند اتفاق می افتند. همۀ این روشهایی که ما داریم یاد می گیریم مستقیماً با بیولوژی تجربۀ اکستاتیکی که در بدن ما بالا می آید مرتبط است .انجام یانی مودرا با همۀ بانداها و مودراهای اضافه شده به آن به تدریج کارکرد اکستاتیک بدن ما را تا حد یک اتومبیل فراری بالا می برد. در ابتدا ممکن است این طور بنظر نرسد، ولی این چیزی است که اتفاق می افتد. یانی مودرا کامباکا یک تمرین پیشرفتۀ معنوی برای بیولوژی است. ما تمرین یانی مودرا کامباکا را خیلی آرام شروع می کنیم و با احتیاط پیش می رویم. برای شروع سه بار تکرار آهسته و آسان در فاصلۀ بین پرانایا و مدیتیشن کافی است. کسانی که با این تمرین راحت باشند می توانند به آهستگی آن را افزایش دهند، اما نباید آن را بیش از حد انجام دهند. کامباکا قوی ترین تمرینی است که به طور مستقیم کندالینی را تحریک می کند. اگر احساس کردید که سه بار تکرار خوب است، می توانید بعد از یک ماه تعداد آن را به چهار و بعد از چند ماه به پنج بار برسانید. این طور پیش بروید. یک مرتبه با پنج بار یا ده بار شروع نکنید. روش درست این است که به آهستگی پیش بروید و تنها در صورتی که تمام تمرینات وفعالیت های روزانه به ملایمت پیش رفت تعداد آن را اضافه کنید.
ما دربارۀ شیوۀ انجام یانی مودرا کامباکا صحبت کردیم، ولی دربارۀ کاری که این تمرین در درون ما می کند چیز زیادی نگفتیم. خیلی ساده بگوییم، این تمرین روی تمام گوشه وکنار و زیر وبم سیستم عصبی ما کار می کند و تمام گرفتگی ها را باز می کند وهمزمان کندالینی (انرژی جنسی) را بالا می کشد، و مقدار بسیار زیادی پالایش در بدن انجام می دهد. این تمرین هم چنین عادات ظریف عملکرد بیولوژیک اکستاتیک را در درون ما پرورش می دهد.
تمام کارهایی که ما روی چشم سوم می کنیم، تأثیر پالایشی بر روی انتهای بالایی سوشومنا و تمامی سر دارد. بنابراین یانی مودرا مطمئناً یک روش پاکسازی چشم سوم است. تمامی عصب اسپاینال در نتیجۀ بالا آمدن پرانا از ناحیۀ لگن کشیده وگشوده می شود. کامباکا هم چنین بدنیال تقاضای بدن برای نیروی زندگی، مقدار زیادی از انرژی جنسی (کندالینی) را از منبع وسیع پرانا که در ناحیۀ لگن قرار دارد بالا می کشد. سیدآسانا، مولاباندا، و اودیانا این عمل بالا کشیدن پرانا از قسمت پایینی بدن را تسهیل می کند.
این یک نگاه اجمالی است بر آنچه که اتفاق می افتد. در نتیجۀ تمرین یانی مودرا کامباکا تغییرات زیادی در بیولوژی و سیستم عصبی صورت می گیرد. این تغییرات خیلی بیشتر از آن است که بتوان در چند پاراگراف به آنها پرداخت. در دروس آینده با تجربیاتی که در نتیجۀ این تمرین پیش می آید به جزئیات بیشتری می پردازیم.
و نهایتاً لازم است یادآور شویم که این یک برداشت تکمیل شده از یانی مودرا است که به این هدف طراحی شده که گشایش سیستم عصبی ما را از جنبه های مختلف تسریع کند و بهبود ببخشد. یانی مودرا به شکل سنتی اش نیازمند بکارگیری تعداد بیشتری از انگشتان دست برای بستن گوشها (انگشتان شست)، ودهان (انگشت حلقه و انگشت کوچک) می باشد و تعداد کمتری از بانداها و مودراهایی را که ما درین جا ذکر کردیم دربر می گیرد. آنچه که ما درین جا می آموزیم یک تمرین ترکیبی است که به منظور کارآیی بیشتر طراحی شده است. ما با اضافه کردن چند دقیقه به تمرینات نشستۀ دوبار در روز خود می توانیم تأثیر تمام تمرینات و تجربۀ خود را از سرورآگاهی خالص و اکستسی الهی در زندگی افزایش دهیم.این کاری است که یانی مودرا کامباکا در بدن ما انجام می دهد.
استاد در درون شماست
No comments:
Post a Comment