درس 104: پرسش و پاسخ - گرفتگی سر سخت انرژی

 

پرسش و پاسخ - گرفتگی سر سخت انرژی

از یوگانی

تاریخ: 3 فوریۀ 2004

به  اعضای جدید توصیه می شود که دروس را از اول بخوانند زیرا ممکن است دروس قبلی پیش نیاز درس اخیر باشند .
 

سؤال: من چند سؤال دارم که می خواهم نظر شما را در مورد آنها بدانم.  اگر کسی تجربیات سخت انرژی کندالینی داشته باشد بنظر شما رفتن پیش یک شفا دهنده که در زمینه سطح انرژی کار می کند- مثل یک استاد ریِکی می تواند فایده ای داشته باشد،  یا آنکه این چیزها حقه بازی است یا مثل میان بُر زدن است که در دراز مدت چندان سودی ندارد؟ این با فرض این است که فرد تمرینات خود را بطور مرتب انجام می دهد و فقط برای رفع گرفتگی ها نیازمند یک کمک مختصر از خارج است.  من وقتی که در حال مدیتیشن هستم درد نسبتاً شدیدی در پشتم احساس می کنم که شاید مربوط به طرز نشستنم باشد.  اما گاهی فکر می کنم که ممکن است این درد ناشی از گرفتگی باشد- من انواع پشتی ها و تکیه گاهها را امتحان کرده ام ولی هنوز چیزی که بتواند مشکلم را حل کند پیدا نکرده ام.  من می توانم در حال دراز کش مدیتیشن کنم.  من باندازۀ کافی استراحت می کنم و می توانم مدت نیم ساعت در حالت دراز کش مدیتیشن کنم بدون اینکه خوابم ببرد،  اما یک حس ذاتی(درونی) به من می گوید عمودی نشستن اثر خاصی دارد.  چیزی مربوط به رابطۀ بالا و پائینی که مهم بنظر می رسد و من در صورتی که بصورت دراز کش ( افقی) مدیتیشن کنم آنرا از دست می دهم.  نظر شما چیست؟ هم چنین می خواهم بدانم که آیا اشکال دارد اگر مولا باندا، سامباوی و سیدآسانا از پرانامایا به مدیتشین کشیده شود؟

پاسخ: اگر تجربه های سخت کندالینی،  گرفتگی دیرپا ،  یا هر چیزی مانند آن داشته باشید،  هر روشی که بتواند باعث کاهش ناراحتی شما بشود اشکالی ندارد.  هدف ما این است که سفرمان تا آنجا که ممکن است راحت باشد وگرنه نمی توانیم آنرا ادامه دهیم.  بنابراین اگر ریکی،  ماساژ،  انرژی درمانی،  کایروپراکتیک،  تای چی یا هر وسیلۀ دیگری در دسترس باشد که به رفع گرفتگی دیر پای انرژی کمک می کند ،  با تمام وجود بدنبال آن بروید.  ضمناً شاید بد نباشد که به عقب بروید و درسهای مربوط به درمانهای کند الینی چند هفته قبل را مروری بکنید.  آساناهای یوگا را هم فراموش نکنید.  اینها بخصوص برای گرفتگی درون مهره ها مفید است بخصوص اگر مشکل طبی در کار نباشد اما اگر فکر می کنید که مشکل پزشکی وجود دارد حتماً با یک متخصص مشورت کنید .

البته ما می توانیم در صورتی که ناراحتی مان ناشی از انرژی باشد تمرینات خود را طوری انجام دهیم که ناراحتی مان را کاهش دهد. اگر انرژی ما با یک مانع سر سخت برخورد کند اولین کاری که باید بکنیم این است که تمرینات خود را تعدیل و تنظیم کنیم.  انرژی پیش رونده ( تکاملی) که از درون می آید،  گرفتگی ها را شل می کند و بسوی بیرون هل می دهد.  در تمرین یا در عمل کارهای زیادی برای سرعت بخشیدن به این روند یا تنظیم و تعدیل آن وجود دارد.  همه مطلب در همین است،  واکنش هر یک از ما نسبت به تمرینات معنوی با دیگری متفاوت است.  ما می خواهیم ذره ذره بطور روزانه این گرفتگی ها را از سیستم عصبی خود پاک کنیم،  اما می خواهیم که این کار را با یک ضربه کوچک یا تلنگر انجام دهیم نه با یک پتک سنگین،  بنابراین تمرینات خود را طوری تعدیل کنید که با تجربیات شما هماهنگ باشد.

 کاری که ما در اینجا انجام می دهیم مبتنی بر تجربه است. اگر شما بیش از 20 دقیقه مدیتیشن می کنید،  این زمان برای شما زیاد است.  گاهی اوقات وقتی که مقدار زیادی گرفتگی دارد شل و رها می شود بهتر است کمتر از 20 دقیقه مدیتیشن کنیم.

اما در مورد طرز قرار گرفتن بدن در موقع مدیتیشن باید گفت که البته عمودی نشستن بهتر از دراز کش است،  اما ما در این مورد تعصبی نداریم.  اولین شرط در مدیتیشن اینست که راحت باشد و گرنه چرا باید آنرا انجام دهیم؟ بنابراین تا زمانی که درد کمر فروکش نکرده است تا آنجا که لازم است به عقب تکیه دهید،  اما هدفتان این باشد که بتدریج بدن را بصورت مستقیم در آورید.  مثلاً می توانید این هفته یک بالش اضافه کنید،  هفته بعد دو تا هفته بعد سه تا و همین طور ادامه دهید تا ببینید که آیا می توانید بتدریج بطرف بالا حرکت کنید تا اینکه نهایتاً به حالت راحت نشسته با تکیه گاه برسید. اگر درد پشت شما ناشی از گرفتگی انرژی باشد می بایستی دیر یا زود برطرف شود.

در مورد چیزهایی که از پرانایاما به مدیتیشن کشیده می شوند ،  فقط آن چیزهایی را انجام دهید که حواس شما را از مدیتیشن  پرت نمی کند.  ما در این مرحله فقط سیدآسانا را توصیه می کنیم،  زیرا هیچ توجه اضافی را برای نشستن به آن حالت جلب نمی کند .  البته سیدآسانا هم در مراحل اولیه بعلت تحریک پرنیه ممکن است کمی حواس شما را پرت کند،  بنابراین تا وقتی که انجام آن برایتان بصورت یک عادت معمولی در نیامده بهتر است که در خارج مدیتیشن قرار بگیرد و می توانید فقط آنرا در موقع پرانایاما انجام دهید.  این دیگر به خودتان بستگی دارد که تشخیص بدهید چه موقع می توانید آنرا در زمان مدیتیشن انجام دهید اما چون مولاباندا و سامباوی درین مرحله احتیاج به توجه دارد ،  ما این کار را در مدیتیشن انجام نمی دهیم.  این خیلی مهم است.  بمرور زمان وقتی فرآیند های یوگا در سیستم عصبی ما روان تر شوند چیزهای مختلف یوگایی بطور خود بخودی در مدیتیشن اتفاق می افتد وبعضی از آنها ممکن است برای ما آشنا باشند و بعضی دیگر کاملاً تازگی داشته باشند.  ما آنها را تشویق نمی کنیم ولی در مقابلشان مقاومت هم نمی کنیم .  اگر ببینیم که در میانۀ مدیتیشن روی سرمان ایستاده ایم چکار می کنیم ؟ به آسانی به مانترا بر می گردیم.

البته احتمالاً زیاد اتفاق نمی افتد که ما در وسط مدیتیشن بطور خود بخودی روی سرمان بایستیم،  اما چیزهای غیر عادی دیگر ممکن است اتفاق بیفتد و می افتد.  همه این ها به امور یوگایی مربوط می شود.  اگر ما به سیستم عصبی خود فرصت باز شدن بدهیم او می داند که چکار کند.  سیستم عصبی سر چشمۀ همۀ یوگا است.  ما فقط کمی به آن کمک می کنیم تا فرآیندهای روشن بینی را تسهیل کنیم.

استاد در درون شماست.