درس 86 – پیدا کردن برنامۀ روزانۀ مدیتیشن

 پرسش و پاسخ – پیدا کردن برنامۀ روزانۀ مدیتیشن

پرسش: من به تازگی تمرینات شما را شروع کرده ام ( از درس اول شروع کرده ام). قبل از آن هم سالها یوگا و مدیتیشن انجام می دادم. می خواستم بدانم که آیا اشکالی دارد اگر مدیتیشن را با موزیک و بُخور همراه کنم تا کیفیت مدیتیشن را بالا ببرم، یا اینکه این کار باعث می شود که حواسم از تمرین پرت شود؟ نظرتان در مورد تسبیح انداختن چیست؟ ضمناً می خواستم بگویم که من فعلاً فقط می توانم ده دقیقه مدیتیشن کنم. آیا این خیلی مهم است که هر روز 20 دقیقۀ کامل مدیتیشن کنیم؟

پاسخ: البته من به خودم اجازه نمی دهم که حال وهوای راحت مدیتیشن شما را آشفته کنم. اگر شما با بُخور دادن و موزیک متن یا هر چیز دیگر کاملاً راحت هستید، این به خودتان بستگی دارد، با این حال من پیشنهاد می کنم که شما تمام دروس مدیتیشن، از جمله پرسش و پاسخ های مربوط به شرایط بیرونی در موقع تمرین را مطالعه کنید. بیاد داشته باشید که مدیتیشن برای رفتن به درون است. اگر ما بوسیلۀ موزیک یا چیزهای حسی دیگر برانگیخته شویم، این جزئی از مانترا نیست، و این احتمال وجود دارد که بخشی از حواس ما متوجه آنها شود، و مانع از آن شود که توجه ما بطور طبیعی و عمیق در سرورآگاهی خالص مستقر شود. البته همانطور که در دروس قبل گفته شد، ما ممکن است بتوانیم براحتی در هواپیما، اتوبوس، اتاق های انتظار شلوغ یا هر جای دیگری مراقبه کنیم. بنابراین کمی موزیک متن کاری نمی کند و ممکن است مشکلی ایجاد نکند، ولی این بحشی از مدیتیشن هم نیست، و چیزی است بجز افکار که ما می توانیم به سادگی آنها را به نفع مانترا رها کنیم. شما باید خودتان ببینید کدام بهتر برایتان کار می کند.

ده دقیقه از هیچ بهتر است، و ده دقیقه دوبار در روز بهتر از بیست دقیقه یکبار در روز است. سیکل طبیعی "مدیتیشن، فعالیت" با دوبار مدیتیشن در روز کامل تر می شود. "دوبار تمرین" هم باندازۀ زمان تمرین اهمیت دارد.

اگر ببینید که بعد از بیست دقیقه مدیتیشن، در فعالیت های روزانه احساس راحتی بیشتر می کنید، بهتر است که آنرا بصورت برنامۀ روزانه درآورید. با ایجاد این عادت پاکسازی زیادی در شما صورت می گیرد. از طرف دیگر سعی کنید که برنامۀ شما منظم باشد. این خوب نیست که یک روز ده دقیقه، روز دیگر بیست دقیقه، و روز بعد پانزده دقیقه تمرین کنیم. اگر برنامۀ شما منظم باشد سیستم عصبی شما بهتر می تواند عمل پالایش را انجام دهد. وقتی که عادت مدیتیشن ایجاد شود، بعد از آن سیستم عصبی خودش کنترل را بدست می گیرد و مدیتیشن می کند. آنوقت همین که چشمان خود را ببندید بلافاصله در سرورآگاهی خالص خواهید بود و آرامش وسرور آن تمام روز و شب در شما باقی خواهد ماند. واقعاً چنین خواهد شد. ولی این کار تنها با تمرین مرتب روزانه برای مدت طولانی امکان پذیر خواهد شد. وقتی که گرفتگی های سیستم عصبی بتدریج برطرف شود، تجربۀ سرورآگاهی خالص بطور مستمر افزایش خواهد یافت. 

تسبیح انداختن در موقع پرانایاما و مدیتیشن سالها قبل از اختراع ساعت وجود داشته است، و کاربرد آن این بوده که تعداد دفعات تکرار مانترا و تعداد سیکل های تنفس را با آن شمارش کنند، تا مطمئن شوند که کمتر یا بیشتر از حد تمرین انجام ندهند. این کار در کار مدیتیشن کمی محدودیت ایجاد می کند. زیرا مانترا را با یک فعالیت بیرونی که انداختن دانه های تسبیح با انگشتان است مرتبط می کند. اگر چه این کار کم کم بصورت یک عادت ناخودآگاه درمی آید، ولی با این حال باعث می شود که تکرار مانترا با یک فعالیت بیرونی تنظیم شود. اگر ما برای اندازه گیری زمان تمرین خود از ساعت استفاده کنیم به مانترا در مدیتیشن و تنفس در پرانایاما اجازه می دهیم که بطور طبیعی مطابق با نیاز ویژۀ سیستم عصبی پیش برود. استفاده از ساعت همان طور که در دروس قبل هم گفته شد روش انعطاف پذیرتری برای اندازه گیری زمان در تمرینات معنوی است. البته ما گهگاه نگاهی به ساعت می اندازیم، ولی یعد از مدتی تمرین کم کم می توانیم به ساعت درونی خود اعتماد کنیم، زیرا متوجه خواهیم شد که ساعت درونی هم بخوبی ساعت بیرونی عمل می کند. از آن ببعد استفاده از ساعت بیرونی ضرورت کمتری خواهد داشت، و گاه گاهی فقط برای تأ یید ساعت درونی از آن کمک خواهیم گرفت. در یکی از دروس قبل تحت عنوان "نگاه کردن به ساعت" درین باره صحبت کرده ایم.

استفاده از تسبیح ممکن است برای بعضی از افراد ارزش عاطفی داشته باشد، و باعث برانگیختن باکتی (اشتیاق) آنها بشود. در این صورت انداختن آن به گردن اشکالی ندارد. هرچیزی که باعث افزایش باکتی برای انجام تمرینات معنوی بشود خوب است، به شرط آنکه باعث تحریک بیش از حد کندالینی نشود و شما را با مشکل روبرو نکند. تسبیح انداختن هم چنین ممکن است قسمتی از ایشتا (آرمان) شما باشد و شما را با آرمان متعالی تان پیوند دهد. در بعضی از سیستم های معنوی آموزش مدیتیشن و پرانایاما بر اساس استفاده از تسبیح شکل گرفته است. آن هم اشکالی ندارد. همان طور که گفتیم استفاده از تسبیح قرنهاست که رواج دارد و به این زودی ها هم از رواج نخواهد افتاد، اما بیاد داشته باشید که هدف اصلی بکارگیری آنها اندازه گیری زمان تمرین بوده است. ما درین دروس برای این کار از ساعت کمک می گیریم. برای شما درین سفر معنوی آرزوی موفقیت داریم.

استاد در درون شماست.