Monday, April 4, 2011

درس 31: مدیتیشن - پرسش و پاسخ - لذت بردن از فضای آزاد



مدیتیشن - پرسش و پاسخ - لذت بردن از فضای آزاد

پرسش: هفتۀ قبل ما به کوهستان رفتیم و من در حالی که به درۀ زیبایی خیره شده بودم در فضای باز مدیتیشن کردم. خیلی زیبا بود و مدیتیشن بسیار خوبی داشتم. من بطور سرورآمیزی غرق در هوای لطیف کوهستان شده بودم. آیا مراقبه در فضای باز و مکانهای زیبا سودی هم دارد؟

پاسخ: بودن در فضای باز و مکانهای زیبا بسیار مفید است، اما الزاماً برای مراقبه خوب نیست. توانایی برخورداری از زیبایی ژرف طبیعت بهترین لذت زندگی است، زیرا بزرگترین  مقصود آفرینش اینست که ما اینجا باشیم و از دریای بیکران هماهنگی درون و اطراف خود لذت ببریم. مدیتیشن مرتب بتدریج توانایی ما را برای لذت بردن از زیبایی در زندگی افزایش می دهد.

اما بیاد داشته باشید که در مدیتیشن چه کاری انجام می دهیم. ما بسادگی به مانترا توجه می کنیم و آنرا رها می کنیم تا هرطور که می خواهد پیش برود. بعد هر وقت که متوجه شدیم که آنرا از دست داده ایم دوباره به آن توجه می کنیم. این کار را دوبار در روز هربار بیست دقیقه انجام می دهیم. ما مراقبه را برای بدست آوردن تجربۀ خاصی انجام نمی دهیم. روند پالایش راه خودش را دنبال می کند. ما نمی توانیم آنرا هدایت یا پیش بینی کنیم. ما روال سادۀ مدیتیشن را در پیش می گیریم و می گذاریم آنطور که می خواهد پیش برود.

بنابراین وقتی روال مدیتیشن را دنبال می کنیم، مهم این نیست که روی قلۀ کوه باشیم یا مکانی دیگر. تنها چیزی که اهمیت دارد اینست که مکانی برای مدیتیشن پیدا کنیم که کمترین سروصدا و حواس پرتی را ایجاد کند.

مسیح (ع) می گوید: "بدرون صندوقخانه  بروید و عبادت کنید."

منظور همین است. مراقبه یک روند درونی است، بنابراین ما همۀ کارها را رها می کنیم تا آنرا انجام دهیم.

اگر ما در هواپیما، اتاق انتظار، یا در قلۀ کوه باشیم، ممکن است چندان حق انتخاب نداشته باشیم. بنابراین از قرصتی که داریم به بهترین وجه استفاده می کنیم و در آنجا مدیتیشن می کنیم. اما برای مراقبه به فضای باز یا روی قلۀ کوه نمی رویم. بهتر است این کار را در یک کابین یا جایی که سروصدا کمتر است انجام دهیم. آنجا می توانیم مدیتیشن کنیم، و بدون اینکه حواس خارجی ما درگیر چیزی شوند بدرون برویم. بعد می توانیم بیرون برویم و از صحنۀ باشکوه درۀ پایین پایمان لذت ببریم و خود را در کیفیات روشنگرانۀ ادراک که از  سرورآگاهی خالص نشأت می گیرد غرق کنیم. بعد اگر بخواهیم می توانیم  چشمان خود را ببندیم و با شکوه طبیعت اطراف خود یکی شویم.

مدیتیشن مرحلۀ آمادگی برای غنی کردن تجربۀ چیزهای دیگر است. مراقبه پناه بردن از دنیای بیرون به سرورآگاهی خالص درونی است، که پس از آن فرد می تواند به دنیای بیرونی باز گردد وآن را بصورتی بس متعالی تر ببیند. اگر ما سعی کنیم که تمرین مدیتیشن خود را با تجربۀ همزمان دنیای بیرون درهم بیامیزیم، نتیجه رضایت بخش نخواهد بود. اول به درون می رویم ، بعد به بیرون برمی گردیم. مدیتیشن ما برای این نیست که سعی کنیم همزمان در درون و بیرون باشیم. این حالت بودن در درون و بیرون بطور همزمان با مدیتیشن مرتب روزانه بطور طبیعی اتفاق می افتد. بودن در درون و بیرون بطور همزمان کار مدیتیشن نیست نتیجۀ آنست.

از زیبایی طبیعت الهام بگیرید. بدانید که در نتیجۀ مدیتیشن می توانید طبیعت را بشکلی بسیار متعالی تر تجربه کنید. از قوۀ الهام خود برای دو چندان کردن پای بندی خود به تمرین روزانه کمک بگیرید. بعد زمانی فرا می رسد که شما طبیعت را بصورتی خواهید شناخت که بطور پایدار با سرور درونی شما آمیخته خواهد بود. بعد حالت طبیعی شما این خواهد بود که همزمان هم کاملاً در درون باشید و هم کاملاً در بیرون. شما با طبیعت یکی خواهید بود.

این ثمرۀ یوگای واقعی و مذهب واقعی است. این روشن بینی است.

استاد در درون شماست.


No comments: